انواع پست ها از نظر کارکرد عبارتند از:

-         پست های افزاینده

-         پست های کاهنده

-         پست های سوئیچینگ

     انواع پست ها از نظر عایق کاری عبارتند از:

-         پست های معمولی

-         پست های GIS

-         پست های ترکیبی

        انواع پست ها از نظر محل نصب تجهیزات عبارتند از:

-         پست های داخلی

-         پست های بیرونی

        قسمت های مختلف پست های فشار قوی عبارتند از:

-         محلی برای استقرار تجهیزات اصلی (switchyard (برای پست های بیرونی) و switchgear (برای پست های داخلی)

-         اتاق فرمان

-         اتاق حفاظت

-         اتاق باتری

-         کانال های بتنی

-         Workshop (تعمیر و نگهداری اولیه در این مکان صورت می گیرد)

-         فضای خالی برای گسترش پست

-         دیوارکشی یا نرده کشی پست

         مراحل طراحی پست عبارتند از:

-         ضرورت احداث پست

-         تعیین محل پست

-         تعیین ظرفیت پست

-         تهیه نقشه های اولیه پست (Layout)

-         طراحی و محاسبه اجزای مورد نظر و مورد استفاده در Layout

 2- تجهیزات پست

    تجهیزات مهم یک پست عبارتند از:

      - شینه و کابل                       - بریکر                                       - دیسکانکت

      - ترانسفورماتور قدرت             - ترانسفورماتور جریان                  - ترانسفورماتور ولتاژ

      - ترانسفورماتور مصرف داخلی  - ترانسفورماتور نوترال                  - خازن

      - راکتور                                - تانک رزیستانس                        - برقگیر

      - لاین تراپ                           - استراکچر                                  - سیتم زمین

      - باتری و شارژر                     - سیستم حفاظتی                      - سیستم کنترلی

      - سیستم مخابراتی              - سیتم اسکادا

1-2- شینه بندی

     انواع شینه بندی قابل طرح عبارتند از:

-         سیتم بدون باس بار

-         سیستم تک شینه

-         سیستم شینه بندی با دو شین اصلی- فرعی

-         سیستم شینه بندی دوبل

-         سیستم شینه بندی دوبل با دیسکانکت موازی

-         سیستم یک و نیم بریکری

-         سیستم دو بریکری

-         سیستم حلقوی

-         طرحواره های ترکیبی

-         سیستم شینه بندی با بیش از دو شین

 2-2- کلید های قدرت

 انواع کلید های قدرت عبارتند از:

-         بریکر

-         دیسکانکت

-         دیسکانکت قابل قطع زیر بار

 1-2-2- بریکر

 بریکر زیر بار و حتی جریان های اتصال کوتاه را قطع می کند. چون در قطع جریان جرقه داریم، پس باید مجهز به مکانیزم قطع جرقه باشند. در نتیجه حتماً محفظه جرقه دارند تا جرقه در آن رخ داده و خاموش شود.

 انواع بریکرها بر اساس مکانیزم قطع جرقه عبارتند از:

-         بریکرهای روغنی

-         بریکرهای کم روغن

-         بریکرهای هوایی (بادی)

-         بریکرهای گازی

-         بریکرهای خلاء

 در بریکرهای روغنی، روغن هم نقش عایقی و هم نقش خاموش کننده جرقه را دارد. پس حجم روغن و در نتیجه بریکر بسیار بزرگ می شود. همچنین مشکل چک کردن سطح روغن، سرعت عملکرد کم، تجزیه شدن روغن به مرور زمان  و نیاز به تعویض روغن و مشکلات تعمیر و نگهداری را نیز دارد. حجم بیشتر روغن به خاطر وظیفه عایقی آن است. از این نوع دیگر استفاده نمی شود.

در بریکرهای کم روغن، روغن فقط نقش خاموش کننده جرقه را دارد. پس حتماً باید یک نیرویی پشت

روغن ایجاد کرد. این نیرو را توسط مکانیزم عملکرد ایجاد می کنیم.

    در بریکرهای بادی، خاموش کردن جرقه توسط تزریق هوای با فشار زیاد و خنک صورت می گیرد. سرعت عملکرد بسیار زیاد است. معایب آن صدای عملکرد بالا و  پدیده  current chopping می باشد. همچنین نیاز به کمپرسور و سیلندر فشار هوا دارند که هزینه را افزایش می دهد. معمولاً در kv400 استفاده می شوند.

     در بریکرهای گازی از گاز SF₆ برای خاموش کردن جرقه استفاده می کنند. خصوصیات این گاز عبارتند از:

-         قدرت عایقی آن سه برابر هوا می باشد.

-         پنج برابر هوا وزن دارد (یعنی در صورت ایجاد شکاف، زیاد منتشر نمی شود).

-         از نظر شیمیایی پایدار و میل ترکیبی پایینی دارد.

-         گازی بی رنگ، بی بو و غیر سمی است.

-         غیر قابل اشتعال است.

-         یک گاز الکترونگاتیو است (یعنی الکترون آزاد (عامل جرقه) را جذب می کند).

     در بریکرهای خلاء در حقیقت عامل ایجاد جرقه که هوا می باشد را خارج می کنیم. پس می توان فاصله بین دو کنتاکت را کم کنیم.

        انواع مکانیزم عملکرد کلید عبارتند از:

-         مکانیزم موتوری و شارژ فنر

-         مکانیزم سیستم هیدرولیکی

-         مکانیزم سیستم پنیوماتیکی

 2-2-2- دیسکانکت

    انواع دیسکانکت ها عبارتند از:

-     دیسکانکت های دورانی

 -2- ترانسفورماتور قدرت

   متعلقات ترانسفورماتور عبارتند از:

    تانک، روغن، فن ها، رله بوخهلتس، ترمومترها، بوشینگ، تانک ذخیره، لوله انفجار، سوپاپ اطمینان، شیشه روغن نما، کماند تپ چنجر، کماند فن ها، محفظه سیلیکاژل، پمپ.

     اطلاعات فنی یک ترانسفورماتور قدرت عبارتند از:

-         نام کارخانه سازنده

-         سال ساخت

-         نوع ترانسفورماتور

-         نوع سیستم خنک کننده

-         ظرفیت نامی (مگا ولت آمپر)

-         گروه برداری

-         نسبت تبدیل ولتاژ

-         نوع سیسم تغییر تپ و درصد تغییرات ولتاژ در هر تپ

-         محل قرار گرفتن تپ با توجه به نوع ترانسفورماتور و تعداد سیم پیچ ها

-         جدول کامل ولتاژ و امپدانس درصد در هر پله تپ برای هر سطح ولتاژ

-         میزان سطح عایقی (BIL بر حسب کیلو ولت)

-         وزن روغن

 1-3-2- سیستم های خنک کننده

 -          ON – AN

-          ON – AF

-          OF – AF

-          AN

که علائم اختصاری آنها عبارتند از:

O = روغن           A = هوا N = طبیعی        F = اجباری

     در سیستم AN فقط از جریان طبیعی هوا برای خنک کنندگی استفاده می شود. در سیستم ON – AN روغن به صورت طبیعی و بدون استفاده از سیستم پمپاژ برای انتقال روغن به خارج از ترانسفورماتور برای خنک شدن و جریان هوا نیز به صورت طبیعی و بدون استفاده از فن به کار می رود و سیستم ON - AF این فرق را با سیستم ON – AN دارد که هوا با استفاده از فن، روغن رادیاتورهای ترانسفورمر را سریعتر خنک می کند. در سیستم OF – AF، هم گردش روغن به پمپ نیاز دارد و هم جریان هوا به کمک فن صورت می گیرد. این سیستم از همه سیستم های ذکر شده مؤثرتر است و قادر است قدرت نامی ترانسفورماتور را به اندازه قابل ملاحظه ای بالا ببرد.

     روغن ترانسفورماتور را می توان با روش های زیر خنک کرد:

      - بوسیله هوای محیط                                     - بوسیله نصب رادیاتورها

      - با نصب فن                                                  - با نصب پمپ

     عکس العمل سیستم های حفاظتی ترانسفورماتور در مقابل افزایش درجه حرارت آن، در چهار مرحله صورت می گیرد:

-         به کار افتادن پمپ (در صورت وجود)

-         آلارم افزایش درجه حرارت

-         به کار افتادن فن

-         تریپ

 2-3-2- سیلیکاژل

    سیلیکاژل فقط خاصیت جذب رطوبت از هوا را دارد که بدین ترتیب قدرت عایقی روغن را ثابت نگه داشته و مانع از کاهش آن می گردد.

    معمولاً هرگاه رنگ %50 سیلیکاژل صورتی گردد، لازم است که تعویض گردد. لازم به ذکر است که صرفاً تغییر رنگ معرف اشباع سیلیکاژل نبوده و این موضوع باید توسط گروه های تعمیراتی مورد بررسی قرار گیرد.

 3-3-2- رله بوخهلتس

     حفاظت ترانسفورماتور در مقابل گازهای ناشی از انفجار داخل ترانسفورماتور به عهده رله بوخهلتس می باشد.

    بروز یکی از خطاهای زیر در ترانسفورماتور که توسط رله بوخهلتس حفاظت می شود، سبب تشکیل گاز و عبور آن از لوله رابط بین ترانسفورماتور و منبع ذخیره روغن شده و به داخل رله بوخهلتس که در این مسیر قرار دارد نفوذ کرده و باعث پایین آمدن سطح روغن در داخل رله می گردد که این عمل موجب پایین آمدن شناورهای رله شده و سبب بستن یا باز کردن کنتاکت های فرمان می شود و نتیجتاً باعث ایزوله شدن ترانسفورماتور از شبکه می شود.

     خطاها عبارتند از:

-         جرقه بین سیم های حامل جریان.

-         جرقه بین قسمت های حامل جریان و هسته آهنی با محفظه روغن.

-         سوختن هسته.

-         قطع شدن یک فاز که منجر به ایجاد جرقه می گردد.

     رله بوخهلتس در دو مرحله عمل می کند:

-         مرحله اول : آلارم

-         مرحله دوم : تریپ

     رله بوخهلتس زمانی عمل می کند که اتصالی در داخل تانک ترانسفورماتور و میان روغن ایجاد شده باشد و جرقه حاصله موجب تجزیه روغن و متصاعد شدن گاز و در صورت اتصال شدید، افزایش دمای

روغن می شود و حجم روغن سریعاً افزایش یافته و به سمت کنسرواتور بالا می رود. در این مسیر دو حباب شیشه ای محتوی جیوه وجود دارد و در صورتی که گاز متصاعد شده که تدریجاً در محفظه بالایی بوخهلتس جمع می شود آنقدر باشد که به سطح روغن محفظه فشار آورده و آن را پایین آورده و حباب شیشه ای جابجا شود، رله آلارم می دهد (مرحله اول) و اگر مشکل به همین جا ختم نشود، ممکن است حباب شیشه ای (محتوی جیوه) مرحله دوم نیز پایین آمده و تریپ صادر گردد. عمل حباب شیشه ای (مرحله دوم) در اثر حرکت شدید روغن نیز صورت می گیرد. بعد از عملکرد رله بوخهلتس بایستی گازهایی که جمع شده مورد آزمایش قرار گرفته و در خصوص برق دار کردن مجدد ترانسفورماتور تصمیم گیری به عمل آید.

     موارد تشخیص عیب ترانسفورماتور از روی خواص گاز تولید شده در رله بوخهلتس به صورت زیر    می باشد:

-       اگر گاز تولید شده بی رنگ، بی بو و غیر قابل اشتعال باشد، پس هوا به داخل ترانسفورماتور نفوذ کرده است؛

-         اگر گاز تولید شده تند و سفید رنگ، زرد غلیظ و معمولاً غیر قابل اشتعال باشد، پس عایق ترانسفورماتور سوخته است؛

-      اگر گاز تولید شده تند و خاکستری یا سیاه و قابل اشتعال باشد، پس روغن ترانسفورماتور تجزیه شده است؛